Ja pierniczę, czyli robimy pierniczki

Wczoraj otrzymałyśmy z Julą sprawdzony przepis na pierniczki. Zaraz po powrocie z przedszkola rozpoczęłyśmy działanie. W trakcie naszych kuchennych wyczynów (Jula: Mamusiu, my jesteśmy dwa gotowalki, to będzie przepyszne!) siałyśmy spustoszenie. Myślę, że teksańska masakra piłą mechaniczną, to pikuś w porównaniu z tym jak w momencie kulminacyjnym wyglądała kuchnia – mączno – czekoladowo – posypkowa.

Słodki pysiak po konsumpcji wszystkiego z pierniczka. Bo z pierniczków najlepsze są czekolada i jadalne ozdoby.

 J: Dam dużo sypki.

M: Posypki Julciu, to jest posypka.

J: Sypka…

Dla zrównoważenia szaleństw kuchennych, Juleczka zażyczyła sobie  relaks z nożyczkami. (J: Powycinamy coś?). Oczywiście najlepiej się wycina serduszka - tym razem nie różowe, tylko czerwone.

Poranne dialogi
Jula budzi się z ogromnym płaczem około 6 rano.

M: Spokojnie Juleczko, to tylko zły sen.

J: Przyśniło się…

M: Co ci się przyśniło?

J (z cichym szlochem): Ręcznik mi spadł…

Godzina później Jula mnie woła. Za oknem słychać śmieciarkę.

J: Coś strasznego…

M: Co strasznego?

J: Coś strasznego hałasuje na zewnątrz…